Esther ijsbeert wat af deze reis. Vannacht weer heel koud gehad…. Vroeg gaan we uit de veren, 5.30 om een uur later aan het ontbijt te zitten, uitgecheckt te zijn en ook de auto startklaar en ingepakt.  Over de auto gesproken, deze is nog nooit zo smerig geweest!

De dagwinnaars van gisteren (donderdag) worden bekend gemaakt, we zijn (weer) 5e geworden en staan ook nog 5e in het totaal klassement … We blijven vechten voor een top drie plek maar de concurrentie is moordend voorin het veld…..

Leuke anekdote tussendoor: naast de smartphones die we voornamelijk gebruiken op de on-board WiFi, hebben we een telefoon bij ons om te bellen, zo eentje met knopjes, zonder touch screen…. uit de prehistorie…… Voor Ilse een hele uitdaging om deze ontgrendeld te krijgen en hiermee te bellen, eind van de week begint ze het onder de knie te krijgen…

We vertrekken dit keer met de cameraman aan boord. Googlemaps geeft drie alternatieve routes aan. Wij kiezen voor de ‘middelste’ route, samen met de meeste teams, een prachtige route van ruim 3 uur. Zouden we vandaag wel of geen sneeuwkettingen gaan leggen? Een prachtig wit landschap zien we aan ons voorbij trekken. Super mooi!

De ontvangen vragen van deze dag worden weer met het thuisfront gedeeld via de groepsapps. Tevens krijgen we de vraag van het thuisfront of we wel uitkijken met verstekelingen….. Snel maken we een foto van onze ‘verstekeling’, met de mededeling dat deze ook nog kan schieten…. Foto’s wel te verstaan…..

De vorige avond is door de wedstrijdleiding aangegeven dat er elektronische flitspalen in de rit worden ingebouwd. Op deze manier willen ze het (te) hard rijden tegengaan en roepen de teams op om de lokale verkeersborden en snelheden te respecteren.

We gaan rustig op pad en de berekende ideale tijd in de eerst rit is makkelijk haalbaar. Tussendoor tanken we en lassen een sanitaire stop in. Na ongeveer drie uur komen we aan bij het eerste coördinaat, een tankstation. Ons gebruikelijke ritueel van coördinaten converteren, invoeren, ideale tijden berekenen en koffie halen wordt opgestart en de fotograaf stapt ook even uit om andere teams op de foto te zetten. Na een korte pauze vertrekken we voor etappe 2, een tijd neutrale rit die ons over de grens brengt.

Vlak voor de grens van Bulgarije naar Roemenië zien we nog een ongeluk gebeuren. Men stapt even uit en weer in en rijdt dan gewoon verder…

We zijn een paar kilometer verder als we beseffen dat we onze cameraman niet meer bij ons hebben, oepsie…. Gelukkig had de cameraman een andere lift voor weer een andere reportage.

We rijden de Roemeense grens over bij Giurgiu Ruse via een prachtige oude brug over de Donau. Bij het coördinaat net over de grens staan we ongemakkelijk op de weg, de parkeerplaatsen liggen vol met sneeuw en zijn niet te bereiken met de lage Audi. We worden echter gesommeerd door de politie om door te rijden, al snel hebben we Back office aan de lijn met de vraag waarom we de rusttijd van 5 minuten niet respecteren. Langzaam rijden we nog wat door, ondertussen alle systemen invoeren. Door de grensovergang werkt de WiFi even niet, tevens geven de Garmin en de Audi hele lange reistijden aan. We bellen team 1 en 2 die bij ons staan en mogen meerijden.  Tussen de Dodge Ram van American Power en de Audi RS5 van CP2 Fieldmarketing rijden we een fantastische route door Roemenië, met 90 km per uur over slechte wegen met gaten en ijsplaten. Onderweg krijgen we een foutmelding en gezamenlijk stoppen we om even te checken. Er lijkt niets aan de hand en we rijden snel weer verder. We genieten van prachtige landschappen, paard en wagen en mensen op straat, veel oudere mensen die zelfs tot hun badjas aan toe driedubbel aangekleed zijn. We mogen uren genieten van een indrukwekkende tocht. Een tocht deels ook met eenbaanswegen , soms haarspeldbochten en vooral heel veel vrachtverkeer.

Fotografie Robbert Maas

De twee teams begeleiden ons al de hele dag, dit wordt enorm gewaardeerd, maar levert natuurlijk ook geen winst op tov deze teams. We besluiten het laatste stuk slim te rijden en een andere route te kiezen. Wanneer we langs de rivier richting Sibiu rijden, geeft de Garmin een alternatieve route aan de andere kant van het water weer. Op het laatste moment besluiten we deze gok te wagen, Erik zie ons nog net in zijn spiegels verdwijnen. Wat een lol hebben we als we een paar kilometer weer het water oversteken en een paar auto’s voor ze de weg op komen….. Helaas zien de heren ons niet rijden.

We zettende rit verder tussen het vrachtverkeer en zien onze aankomsttijd oplopen, steeds verder boven de door ons ingeschatte eindtijd. We besluiten nog een gokje te wagen. De hoofdweg leidt het drukke vrachtverkeer namelijk nog de hele stad door voor we bij het hotel komen. We besluiten de hoofdweg te verlaten en via andere kant van de heuvel aan de andere kant de stad in te rijden. Het is glad, maar wel rustig. Het pakt goed uit dit keer.

We arriveren bij het Hilton hotel in Sibiu, Roemenië. Prachtig hotel waar we gezellig aan de bar wat drinken en later een buffet krijgen, s avonds hebben we lol met een aantal rijders uit de andere teams. Een gezellige boel!

We krijgen vlak voor het slapen gaan, zoals eigenlijk dagelijks weer eens de slappe lach. We hebben lol om niks en om van alles, in tijden niet zo gelachen, heerlijk. Rond middernacht vallen we in slaap. Om 3.30 u gaat de wekker weer……