Het is alweer zondagochtend, de laatste dag van de rally. De negen dagen zijn voorbij gevlogen, in het begin best pittig door het grote aantal stuururen en doordat we als team niet helemaal topfit aan de start begonnen. Desondanks kijken we nu al terug op een fantastische rally, genoten van elkaars gezelschap, een top deelnemersveld, een prachtige rit door onwaarschijnlijk mooie landschappen, oftwel wederom een fantastisch avontuur, voor herhaling vatbaar!

En dan gaat de wekker voor de laatste keer. Althans, ik was al wakker door een zorgelijk appje van de organisatie.. Orkaan Ciara waait over grote delen van Europa en legt ook hier het scheepsverkeer stil.

De groepsapp laat weten dat we een uur later ontbijten en dus draaien we ons nog eventjes om. Totdat het appje verschijnt dat we vasthouden aan de originele planning en dus springen deze twee dames snel uit bed, in de hoogste versnelling naar het ontbijt. Daar krijgen we het bericht dat de boot definitief is gecanceld. We contacteren het thuisfront en krijgen het advies om richting de trein / Euro tunnel te rijden. Waarschijnlijk kunnen we daar een ticket voor de eerstvolgende trein kopen.

We nemen afscheid van de andere deelnemers, een abrupt einde helaas… Voor een aantal teams is de trein geen optie in verband met LPG, zij rijden toch naar de ferry om meer informatie op te halen.

Terwijl wij onderweg zijn naar Folkestone krijgen we het bericht dat er toch een boot gaat. We wensen de deelnemers die meegaan veel succes en rijden door naar de trein. Klinkt op dit moment als de veilige optie en aangezien ik enorm last heb van zeeziekte ook de meest comfortabele optie.

En inderdaad… we kunnen bij de balie een ticket kopen voor de trein van 9u20! We rijden direct door naar de lanes om in te checken.

Eenzaam en alleen staan we daar te wachten terwijl de storm begint aan te trekken. Ilse vraagt zich af waar die boot toch ligt, die zouden we nu toch moeten zien liggen :-)… Inmiddels zijn er ook een groot aantal teams na ons op weg naar de trein… onderweg wat opgehouden doordat ze eerst de weg moeten vrijmaken…hebben wij toch mazzel gehad 🙂

Eenmaal in de trein krijgen we de nodige veiligheidsinstructies te horen, langzaam zet de trein zich in beweging en Esther doet gelijk haar gordel om… Ehhhh… de auto staat gewoon stil 🙂

Tijdens onze treinrit komen er spectaculaire beelden door vanaf de boot. De ferry wordt met sleepboten uit de haven naar zee trokken en dreigt door de wind teruggeduwd te worden tegen de kade. Spannende momenten voor de deelnemers aan boord. Ook het eerste deel van Het Kanaal is niet beter, de inventaris van de winkels aan boord vliegt uit de schappen en de golven zijn zo hoog dat ze de over de hele boot heen klappen…. En dan radiostilte.. de telefoons aan boord moeten uit… Inmiddels rijden wij na een ruim half uur rond 11 uur (één uur later dan in Engeland) aan de Franse kant de tunnel uit en lijkt de wind daar iets minder te zijn dan aan de Engelse kant. Nou maar hopen dat dat ook voor de boot geldt.

We laten de organisatie weten dat we niet gaan wachten totdat alle deelenemers Het Kanaal over zijn en dat wij richting huis vertrekken. De boot is immers nog niet in de haven en dan moet alles nog losgemaakt worden, de andere deelnemers hebben de trein van 10u50 Engelse tijd.

Onderweg nog een laatste keer samen lunchen en dan is de eerste tussenstop Vosselaar, waar ik door Ilse afgezet wordt. Eerst de auto snel leeghalen, want de meeste spullen staan in Vosselaar opgeslagen en dan kop koffie voor de nodige cafeïne en verse jus d’orange voor de nodige vitamines… superfijn dat manlief dat al klaargezet heeft!

Rond twee uur vervolgt Ilse haar weg voor de laatste etappe … eindpunt Wijchen, waar ze om 15u bij haar ouders binnenvalt.

Vol verhalen en indrukken ploffen we beiden op onze eigen banken, herenigt met onze gezinnen, moe maar voldaan. De groepsapp blijft tot 21u volstromen met berichtjes van de andere teams, die netjes uitchecken wanneer ze veilig thuis zijn aangekomen! En zo komt deze rally ook tot zijn eind.

Nogmaals dank aan Peter en Manon voor de organisatie van deze fantasische week Mystery Roads, dank dat wij wederom mee mochten en wat hebben we genoten, ondanks dat het voor Ilse zwaar was. Niets teveel gezegd over de prachtige routes, uitgestrekte landschappen, fantastische vergezichten en uitdagende bergweggetjes.

Daarnaast natuurlijk een enorm dank je wel aan alle andere deelnemers, dank voor de gezelligheid, de fanatieke wedstrijdhouding en zoveel mooie herinneringen samen! We zien jullie hopelijk allemaal snel bij de reünie met prijsuitreiking en hopelijk ook in de toekomst bij een nieuwe rally!

De definitieve ranking houden jullie dus ook nog tegoed… de laatste scores moeten wij nog doorkrijgen van de organisatie…