Wat vliegt de tijd. Vandaag is het al weer twee weken terug… via de Eurotunnel ‘gevlucht’ uit Engeland richting huis en daardoor de opdrachten van zondag door niemand meer kunnen laten uitvoeren.

Ook de opdrachten in London zijn nog niet bekend, wie heeft er de beste score? We wachten af tot aan de reünie. Ergens in maart volgt een samenzijn waar natuurlijk het klassement bekend wordt, wij houden jullie op de hoogte …

Terwijl Esther weer aan het werk ging, probeert Ilse haar darmen verder tot rust te krijgen. Ook tijdens de rally waren ze onrustig en afgelopen zaterdag vond er een MRI van de dunne darm plaats… hopelijk is ze snel weer op de been.

Samen hebben we de afgelopen weken in Wijchen al een aantal keren bijeen gezeten. Natuurlijk voor de gezelligheid maar ook om de video’s van de dashcam terug te kijken en te sorteren. M54beeldcreaties gaat voor ons nog een aftermovie maken van de gehele reis, die hebben jullie dus nog tegoed! Hiervoor zijn we ook honderden al dan niet meer dan 1.000 foto’s aan het screenen en aan het delen met Jurgen van Hoof die dit klusje gaat klaren. Wij wensen hem alvast heel veel succes 😊!!!

In de tussentijd heeft de Audi ook weer een metamorfose ondergaan… Bakkie uitbouwen, stickers van de auto, verstralers, skibak en imperial eraf, tweede telefoonhouder eraf, dashcam eruit … en door de wasstraat. Met grote dank aan Paul staat ie weer te shinen!

Stiekem kijken we ook al een beetje rond voor 2021… er komen diverse autotoertochten voorbij op social media. Maar tja, wat willen we … daar zijn we nog niet uit. Toch weer sneeuw of gaan we voor echt iets anders en trekken we naar het zand in Zuid-Europa of Noord Afrika? We hebben nog even om daar over na te denken!

Ook dit jaar was trouwens al anders dan voorgaande jaren. Anders omdat we pas heel kort voor de rally hebben besloten – samen met werkgever en bedrijfsarts – dat deelname verantwoord was. Anders omdat het black ice uit het hoge noorden werd ingewisseld voor smalle eenbaanswegen langs de kust en door de hooglanden. Anders omdat de alertheid voor de machtig grote elanden niet nodig was, slechts een enkele hoogland muis 😊, schotse hooglander, schaap of ree kwamen wij tegen. Anders omdat de dagen veel meer daglicht kenden en we in de donkere avonden niet op zoek hoefden te gaan naar het noorderlicht. Anders omdat linksrijden toch echt anders is dan rechtsrijden.. gelukkig wende dat snel! Anders omdat miles net ff langer zijn dan kilometers ;-). En anders omdat we onze sneeuwschoenen, skipakken en andere thermoskleding niet nodig hadden, het leek wel lente!

De komende maand willen we met jullie allemaal, collega’s, zakenrelaties, vrienden, familie, kennissen, facebook-, instagram- en LinkedIn bekenden, nog 1 keer een boost geven aan het totaalbedrag wat wij eind maart gaan overhandigen aan KNGF. Wij hopen op nog een eindsprint en hebben daarbij jullie hulp nodig! Help jij ook graag het KNGF, maak dan gebruik van deze doneerknop, waarbij het je geheel vrij staat welk bedrag jij over wilt maken…. Mogen wij , als je nog niet hebt gedoneerd, rekenen op jouw bijdrage? Uiteraard zullen wij eind in een volgend blog verslag uitbrengen van de overhandiging van de cheque met het totaalbedrag in Amstelveen bij KNGF.

• 

• 

Het is alweer zondagochtend, de laatste dag van de rally. De negen dagen zijn voorbij gevlogen, in het begin best pittig door het grote aantal stuururen en doordat we als team niet helemaal topfit aan de start begonnen. Desondanks kijken we nu al terug op een fantastische rally, genoten van elkaars gezelschap, een top deelnemersveld, een prachtige rit door onwaarschijnlijk mooie landschappen, oftwel wederom een fantastisch avontuur, voor herhaling vatbaar!

En dan gaat de wekker voor de laatste keer. Althans, ik was al wakker door een zorgelijk appje van de organisatie.. Orkaan Ciara waait over grote delen van Europa en legt ook hier het scheepsverkeer stil.

De groepsapp laat weten dat we een uur later ontbijten en dus draaien we ons nog eventjes om. Totdat het appje verschijnt dat we vasthouden aan de originele planning en dus springen deze twee dames snel uit bed, in de hoogste versnelling naar het ontbijt. Daar krijgen we het bericht dat de boot definitief is gecanceld. We contacteren het thuisfront en krijgen het advies om richting de trein / Euro tunnel te rijden. Waarschijnlijk kunnen we daar een ticket voor de eerstvolgende trein kopen.

We nemen afscheid van de andere deelnemers, een abrupt einde helaas… Voor een aantal teams is de trein geen optie in verband met LPG, zij rijden toch naar de ferry om meer informatie op te halen.

Terwijl wij onderweg zijn naar Folkestone krijgen we het bericht dat er toch een boot gaat. We wensen de deelnemers die meegaan veel succes en rijden door naar de trein. Klinkt op dit moment als de veilige optie en aangezien ik enorm last heb van zeeziekte ook de meest comfortabele optie.

En inderdaad… we kunnen bij de balie een ticket kopen voor de trein van 9u20! We rijden direct door naar de lanes om in te checken.

Eenzaam en alleen staan we daar te wachten terwijl de storm begint aan te trekken. Ilse vraagt zich af waar die boot toch ligt, die zouden we nu toch moeten zien liggen :-)… Inmiddels zijn er ook een groot aantal teams na ons op weg naar de trein… onderweg wat opgehouden doordat ze eerst de weg moeten vrijmaken…hebben wij toch mazzel gehad 🙂

Eenmaal in de trein krijgen we de nodige veiligheidsinstructies te horen, langzaam zet de trein zich in beweging en Esther doet gelijk haar gordel om… Ehhhh… de auto staat gewoon stil 🙂

Tijdens onze treinrit komen er spectaculaire beelden door vanaf de boot. De ferry wordt met sleepboten uit de haven naar zee trokken en dreigt door de wind teruggeduwd te worden tegen de kade. Spannende momenten voor de deelnemers aan boord. Ook het eerste deel van Het Kanaal is niet beter, de inventaris van de winkels aan boord vliegt uit de schappen en de golven zijn zo hoog dat ze de over de hele boot heen klappen…. En dan radiostilte.. de telefoons aan boord moeten uit… Inmiddels rijden wij na een ruim half uur rond 11 uur (één uur later dan in Engeland) aan de Franse kant de tunnel uit en lijkt de wind daar iets minder te zijn dan aan de Engelse kant. Nou maar hopen dat dat ook voor de boot geldt.

We laten de organisatie weten dat we niet gaan wachten totdat alle deelenemers Het Kanaal over zijn en dat wij richting huis vertrekken. De boot is immers nog niet in de haven en dan moet alles nog losgemaakt worden, de andere deelnemers hebben de trein van 10u50 Engelse tijd.

Onderweg nog een laatste keer samen lunchen en dan is de eerste tussenstop Vosselaar, waar ik door Ilse afgezet wordt. Eerst de auto snel leeghalen, want de meeste spullen staan in Vosselaar opgeslagen en dan kop koffie voor de nodige cafeïne en verse jus d’orange voor de nodige vitamines… superfijn dat manlief dat al klaargezet heeft!

Rond twee uur vervolgt Ilse haar weg voor de laatste etappe … eindpunt Wijchen, waar ze om 15u bij haar ouders binnenvalt.

Vol verhalen en indrukken ploffen we beiden op onze eigen banken, herenigt met onze gezinnen, moe maar voldaan. De groepsapp blijft tot 21u volstromen met berichtjes van de andere teams, die netjes uitchecken wanneer ze veilig thuis zijn aangekomen! En zo komt deze rally ook tot zijn eind.

Nogmaals dank aan Peter en Manon voor de organisatie van deze fantasische week Mystery Roads, dank dat wij wederom mee mochten en wat hebben we genoten, ondanks dat het voor Ilse zwaar was. Niets teveel gezegd over de prachtige routes, uitgestrekte landschappen, fantastische vergezichten en uitdagende bergweggetjes.

Daarnaast natuurlijk een enorm dank je wel aan alle andere deelnemers, dank voor de gezelligheid, de fanatieke wedstrijdhouding en zoveel mooie herinneringen samen! We zien jullie hopelijk allemaal snel bij de reünie met prijsuitreiking en hopelijk ook in de toekomst bij een nieuwe rally!

De definitieve ranking houden jullie dus ook nog tegoed… de laatste scores moeten wij nog doorkrijgen van de organisatie…

De wekker gaat in het stadion van Milton Keynes.

Een uitgebreid ontbijt wordt ons aangeboden maar we houden het bij yoghurt met havermout / cruesli en koffie voor Esther en thee voor Ilse. Verzamelen op de parking van het hotel. We krijgen behendigheidsproeven. De eerste is om pionnen heen rijden vooruit en vervolgens dezelfde weg achteruit en daarna met de voorbumper de auto zo dicht mogelijk tegen een pion plaatsen. Hier en daar wordt het spelletje niet helemaal uitgevoerd hoe het zou moeten, we zien mensen uit een cabrio hangen en zo de oefening foutloos uitvoeren en we zien teams de opdracht een aantal keer herhalen…. We gaan er van uit dat de organisatie ook hier de meest zuivere opdrachten beloond. Overigens hebben we van deze dag nog geheel geen uitslagen, die zullen we later toevoegen aan onze blog.

De tweede opdracht vanaf de parkeerplaats is de kortste route naar een volgend coördinaat. We speuren onze diverse navigaties af naar de kortste (fiets?) route en denken m gevonden te hebben. We draaien het parkeerterrein af en willen naar rechts en dan rechtdoor maar zien direct slagbomen. Herstel van de route is noodzakelijk. We parkeren direct langs de weg, immers ze route mogen geen meters verspeeld worden. We nemen een andere route en zijn op weg. We gaan voortvarend en komen exact op de aantal km uit die onze navigatie met de kortste route ook aangeeft. Althans dat denken we tot zo n 300 m voor de finish. Ajajaj, doodlopende staat terwijl we aan de overkant teams zien staan. We bekijken of we er toch niet door kunnen (zie later ook video)… dat betekent over plantsoen langs trappen die toegang geven tot woonhuizen en over een fiets/ wandelpad… met veel gekke blikken van voorbijlopende voetgangers nemen we het risico en gaan we in slakkentempo dit ‘steegje’ door om zo op de weg te komen die leidt daar de parkeerplaats waar we ons afmelden en een foto wordt gemaakt van onze km stand en dagteller.

Onze volgende opdracht is een hele gave! We krijgen 10 opdrachten in London die we moeten uitvoeren , we ontvangen ze in willekeurige volgorde en moeten hiermee wederom de kortste route weten te rijden. Dat wordt een klus. We besluiten met nog 2 teams een koffietentje in te duiken om daar de volledige route te pinpointen en zo de kortste route te bepalen, ook onze backoffice in NL heeft de opdracht gehad en probeert ons op weg te helpen. We denken dat we de meest ideale route door hartje London gevonden hebben en gaan op pad.

Via Wembley stadion (foto met auto maken), Ambassade (selfie van onszelf of met de auto), Oxford street (markant beeld op gevel fotograferen als selfie), Piccadilly circus (selfie van onszelf of met de auto), China Town (selfie van onszelf of met de auto), Trafalgar square (waterflesjes vullen in de fontein), Buckingham palace (selfie van onszelf of met de auto én bonuspunten voor een foto met guard) en Big Ben op de foto zetten. Westminster Abbey zouden we eigenlijk in moeten, maar was helaas gesloten.. dan maar de Abbey Shop in :-). De laatste stop was de Towerbridge, al rijdend een filmpje maken als je erover heen reed.

Ondertussen onderweg ook weer een stroopwafel geruild tegen een Engels drankje, zie foto.

Het was een super gave dag, hoe mooi is het om met eigen auto zo kris kras door London te rijden, we troffen het enorm met het weer, de hele dag zonnig! We hebben wel 6 uur door London gereden, hier en daar een verkeersopstopping veroorzaakt en Ilse heeft op de meest luxe plek , Royal Albert hall, op royale wijze van een toilet gebruik gemaakt terwijl Esther de auto midden in London op straat had stilgezet… in afwachting van die leuke Bobby die haar weg kwam slepen 😉

Na de Tower Bridge rijden we de stad langzaam uit en checken in bij een tankstation. We rijden inmiddels weer als laatste in het peleton… wonderlijk hoe dat iedere dag weer schijnt te lukken…

We krijgen een laatste coördinaat richting Hotel, het Leaf hotel in Dover. Het laatste coördinaat is een ideale tijdrit. Een laatste rekenpoging dus om deze te achterhalen en we vertrekken na 10 minuten pauze. Gas erop richting Dover, veel snelweg kilometers zijn een welkome afwisseling na de hele dag door de stad.

Rond 2030 uur arriveren we daar en schuiven meteen aan tafel. Eén glaasje wijn om het festijn af te sluiten van die dag…. Daarna snel slapen. Morgen nog een laatste dag …. Het stormt overigens al fijn en de berichten zijn niet echt lekker vanuit Nederland … we zijn benieuwd wat morgen gaat brengen …

Zo dan, om 01.30 een start… dus om 00.30 de wekker, dat wordt veel slapen voor Ilse in de auto. Er is nog veel rust nodig gezien haar darmen….

We ontvangen het eerste coordinaat terwijl we nog op de kamer zijn. We checken gelijk op de laptop waar we heen moeten en we verzamelen vervolgens op het parkeerdek van het Mercure hotel in Inverness. Iedereen wrijft nog even in de oogjes…we starten met een tijdrit, een kwalificatie dus op ideale tijd en vertrekken. Meteen een lange tocht van bijna drie uur en 150 kilometer. Onderweg krijgen we voor het eerst – 4 graden en verschrikkelijk veel mistbanken… dus mistlampen aan, de verstralers en led lampen geven een grote muur van mist en helpen dus niet. Het wordt een lange tocht, na een korte nacht en in alle vroegte toch best een uitdaging, ook omdat het na alle prachtige vergezichten van Ierland en Schotland toch wel wat saai is. Door de vele snelweg kilometers rijden alle deelnemers al snel ver uit elkaar, ook op het bakkie blijft het vandaag stil dus.

Na etappe één volgen er nog drie etappes op tijd, allemaal tussen de twee en drie uur rijden, allemaal op ideale tijd.  Allemaal lange afstanden om zo een kleine 900 km door de nacht af te leggen. We hebben immers een appointment in Milton Keynes om 12 u s middags… 

En wat doen wij dan al die tijd in de auto? Uiteraard stuurt de bestuurder, volledige focus op de weg, één hoofdnavigatie die leidend is en goed opletten waar de flitspalen staan. Dan hebben we de navigator. Druk met vergelijken van navigatie systemen, af en toe ‘actief’ meerijden en op deze vroege ochtend druk met puzzelen. Bij de start hebben we immers een foto opdracht meegekregen… een set aan koplamp foto’s, 10 om precies te zijn, met de vraag welk merk en type auto dat moest zijn. Lekker zo midden in de nacht… we bellen onze enige wakkere hulplijn Guido 😍 op Curaçao… die zijn vrije avond besteed heeft aan koplamp kijken …. maar na een tijdje toch moest afhaken, hij kon geen koplamp meer zien …. en nu maar hopen dat er meer mensen op tijd wakker worden om ons te helpen.

Ondertussen gaan we zelf dan maar aan de slag. Alle mogelijke middelen worden ingezet, Google Lens, Autoscout en auto’s spotten op de snelweg.. We komen tot ongeveer de helft van de antwoorden. Gelukkig loopt Nederland een uur vóór op de Engelse tijd en tegen half acht komt er wat beweging in de app groep… met een eindspurt rond 8u15 komen de meeste antwoorden binnen. Precies op tijd, wij klokken om 7u21 in op etappe 2, het moment dat we ook de puzzel opgave in moeten leveren én nog veel belangrijker.. eindelijk tijd hebben voor een kop koffie!!! Smaakt goed na een halve zak drop, wasabi erwten en koekjes, puur om bezig te blijven en actief achter het stuur te zitten!

’s Middags krijgen we de uitslag van de puzzel… met 14 van de 20 punten scoren we hoog, met grote dank aan onze fantastische backoffice!!!

De derde rit brengt ons al goed in de richting van Milton Keynes. We krijgen nog een extra opdracht om op het eind coördinaat een foto met het gebouw te maken. Het blijkt het Nottingham Natural Histroy Museum te zijn, gebruikt bij onder andere de Batman films!

Rond 11u15 uur zijn alle teams gearriveerd bij de Red Bull racing fabrieken in Milton Keynes. Voor iedereen was dit een lange zware nacht en vloeiden de koffie en voor sommigen de red bull rijkelijk. 

Eenmaal bij Red bull worden we getrakteerd op een fijn en mooi staaltje vakmanschap. We krijgen de mogelijkheid om de formule 1 wagens van dichtbij te bekijken. En vervolgens krijgen we, hoe bijzonder, een rondleiding door de fabrieken heen. Maar voor we starten worden alle mobiele telefoons afgeplakt met stickers. Het is top secret wat er allemaal gebeurt binnen deze fabriek waar toch 1000 medewerkers 24/7 ze en dagen per week er voor zorg dragen dat de 22 races voor red bull zo vlekkeloos mogelijk verlopen. We horen zeer interessante dingen en zien zowel de assemblage de productie Research en development, spuiterij , de luchttunnels, AT&T communicatie room waar mega grote schermen alles tonen wat consultants tijdens de wedstrijd zien en hoe ze communiceren. Ook kunnen ze vanuit daar 12 radio zenders beluisteren tijdens een wedstrijd. Assemblage was het meest indrukwekkend. Daar komt alles samen en worden de formule 1 auto’s in elkaar gezet. Daar hebben ze ook heuse identieke pitlanes nagebouwd om ervoor te zorgen dat gespecialiseerd personeel daar kan oefenen om de pitstop zo optimaal mogelijk tijdens een wedstrijd te kunnen uitvoeren. We vonden het geweldig en super interessant maar hadden ook wel, zoals meerdere rally team leden, moeite met de oogjes open houden. Na deze tour kregen we de coördinaten van ons hotel. Double tree in Milton Keynes. Een prachtig hotel als onderdeel van een stadion. Heel bijzonder. Een heel klein stukje dus maar….

We slapen wat bij op de middag en zetten de wekker op 18u, om 19u hadden we de Italiaan op het programma. Echter een groep rally maatjes zijn ’s middags de stad ingedoken en hebben een leuke tent gevonden. Het dak gaat er al af bij hen en we besluiten met z’n allen de pizzeria in te ruilen voor de Banana Tree. Een Thais restaurant. Het eten is er heel erg goed , helaas wel wat te spicy voor Ilse wat nóg meer toiletbezoeken oplevert, maar we beleven een super leuke gezellige avond met z’n allen. Nu nog taxi’s naar het hotel maar dat lukt gelukkig ook nog. 

We gaan lekker slapen en ondertussen komen de uitslagen van deze dag binnen. We hebben als tussenstand een derde plek op deze dag weten te behalen. Daar zij we, gezien ook Ilse s gezondheid , super blij mee… tijd om te gaan slapen….. morgen weer een dag.