Het was vroeg vanmorgen! De wekker ging om kwart over vier Griekse tijd, in Nederlands is dat een uur eerder. Douchen, tassen inpakken en, zoals de mannen van American Power dat al eerder in hun blog vermeldden, de vele koffers al in de auto zetten.
Bij het uitchecken komen we de mannen van CP2 Fieldmarketing tegen, we wensen ze succes bij het betreden van de garage. De blik op hun gezicht is onbetaalbaar!!!!!

Rond vijf uur gaan we nog één keer naar de zevende verdieping voor een ontbijt met uitzicht op de Acropolis, wat een fantastisch uitzicht! Marc en Peter komen ondertussen ook naar boven met een ‘verdachte’ grijns op hun gezicht. Oh oh wat kunnen we zo meteen verwachten….

We checken het coördinaat bij de wedstrijdleiding, deze is goed en dus mogen we vertrekken. Vertrek is vandaag in omgekeerde volgorde, met startnummer 18 vertrekken we als eerste.
We gaan op tijd naar de auto zodat we rustig alles kunnen installeren en eens zien wat de heren met de auto hebben uitgehaald. De post-its zitten inmiddels op onze auto…

De navigatie systemen worden ingesteld. We snappen alleen niet waarom er zulke grote verschillen tussen de eindtijden zitten….. Eerste blooper van de dag…. De instellingen van Googlemaps op de Ipad staan op lopen.

We vertrekken om half zes stipt richting het noordoosten, Athene slaapt nog dus we rijden vlotjes de stad uit. Op de snelweg is het zouthappen van de strooiwagens.

De eerste drie coördinaten brengen ons naar het noordoostelijke puntje van Griekenland. We rijden bijna gelijk op met Pascal en Michel van Team 15 Desperados. Rit vier is de blinde kaart. Voor ons appeltje eitje met Googlemaps ernaast. De rit is prachtig en avontuurlijk! We rijden offroad, over vuilnisbelten, door rivieren en modderbaden…. Ilse rijdt de verlaagde Audi A3 fantastisch door al deze hindernissen heen!!!! Aan het einde treffen we Manuel en Frank van de servicewagen. Juichend rijden we ze voorbij, ze hadden vooraf hun twijfels of we er door zouden komen…grote dank aan team Desperados, zij hebben ons bijgestaan met de gehele off road rit.

Na deze blinde kaart volgen twee korte etappes, we passeren namelijk de grens richting Bulgarije. Mooie tochten volgen en brengen ons uiteindelijk naar het Primoretz Grand hotel en Spa in Burgas. Wederom heeft de organisatie een fantastisch hotel weten te boeken. Aangezien we vooraan rijden en ook door hebben kunnen rijden is de organisatie nog niet ter plekke. Dat wordt ons onderweg netjes gemeld.

Zo n dag waarbij je om half vier opstaat, geeft je s middags echt een cup à soup gevoel… Het is dan ook Ilse die Esther vraagt om met een gemiddelde snelheid van 144 km per uur ‘even’ soep wil maken aan boord! De snelwegen in Bulgarije zijn prachtig, dus met een kwartiertje was de soep klaar. Het was heerlijk!

Na het belletje dat we als eerste zouden arriveren en uiteraard ook goed kijkend naar onze estimated time of arrival (én die van de andere teams), besluiten we dat we nog wel even een rondje MacDrive kunnen doen. Toch altijd weer even lekker.

Het hotel lijkt wel een paleis en we verdwalen in de kamer. Heerlijk. Het diner is rondweg fantastisch en we ontvangen weer een puzzel om de coördinaten voor de volgende ochtend te ontcijferen. We spreken af met de teams Desperados, American Power en CP2 Fieldmarketing dat we in onze kamer met behulp van de laptop met Microsoft Autoriute er een gezamenlijke puzzel van gaan maken. Weer zo’n hilarisch moment. We lachen wat af. Pascal van Desparados komt met zwarte handen onze kamer ingewandeld samen met Michel, hij was aan het klussen geweest aan zijn bus. Met z’n vieren puzzelen we door op zoek naar de juiste coördinaten. Als ze net weg zijn, komen Erik en Wilco binnen met heerlijke wijn … We kletsen gezellig en puzzelen ook nog even door tot we juiste code hebben…. Rond twaalf uur vallen we om van de slaap en gaan de heren weg, waarop vervolgens de heren van CP2 Fieldmarketing weer reageren (die lagen ernaast in een kamer verder)… Hahaha … Het leek wel een inloophuis, gezelligheid alom.

De overtocht
We zitten nog steeds op de boot… 16 uur mogen varen naar het mooie Patras. Rond 1230 uur mogen we van boord! Het was me het nachtje nog wel … de slappe lach krijgen allebei rond half vier s’ nachts… enerzijds door de kou, tjonge wat hadden we het koud in de hut en anderzijds omdat er elk kwartier een mevrouw het nodig vond om door de luidsprekers in het voor ons compleet niet verstaanbare Grieks iets te vertellen… de hele nacht door …. Om vervolgens rond half zes in slaap te vallen en om 8 uur weer wakker te worden. Tijd om te ontbijten… Wel een kleine tegenvaller, onze collega rally rijders zouden gezellig een drankje komen doen.. maar ze konden onze kamer niet vinden L…. Maar goed ook haha… een van ons had een geweldig charming huispak aan… niet om aan te zien natuurlijk!

Dagwinnaar
Na het ontbijt, vlak voor het aanmeren van de boot horen we het klassement van de dag ervoor (derde dag)… en wat blijkt, we worden gedeeld eerste. We delen onze plek met team Vlinderkind Luth – Tangenberg, ook gefeliciteerd! We worden in het zonnetje gezet en ontvangen een mooie beker! We zijn blij en werken hiermee nog steeds aan een top drie positie!

Goede doel
Graag vragen wij (nogmaals) aandacht voor Stichting Vlinderkind. Wij rijden deze rally voor het goede doel. Er rijden ouders en ook een opa mee van vlinderkinderen. Heftig om te horen hoe hun leven eruit ziet. Er is veel geld nodig voor onderzoek. Ontzettend gaaf om te zien hoeveel mensen al gedoneerd hebben. Ook heel gaaf om te zien is hoe wij gesteund worden via social media, soms gewoon niet bij te houden! Echt fantastisch. Echter, mogen we je vragen, heb jij nog niet gedoneerd, en kun je iets missen, zou je dan ajb wat willen overmaken op nummer

NL63RABO 0306 8101 15
 tnv E Lub/ I Heinsman / vlinderkind / mysteryroad. Namens Vlinderkind hartelijk dank!

Van boord
De coördinaten werden cryptisch uitgereikt en aan boord door ons uiteindelijk in de juiste volgorde gezet. Tegelijk krijgen we wederom foto opdrachten. Dankzij de grote hoeveelheid vrienden, familie en collega’s krijgen we alle juiste antwoorden door ge-appt. Heel erg fijn! We zijn er blij mee! We vertrekken bij de douane naast het schip, eerste locatie Kalamatras. Onderweg zien we grote vuilnisbelten, honden karkassen langs de weg, armoede, en het valt ons op dat alles op een gewone dinsdagmiddag uitgestorven lijkt. Alle winkels dicht en straten leeg …? De temperatuur hier is fijn, zo’n 10 graden. We zijn erg druk aan boord, drie navigaties bedienen die allemaal een andere kant op willen, foto herkenning onderweg, alle app’s , mails , facebook en twitter bijhouden, en daarnaast de Griekse rijstijl ‘ontwijken’… haha… tis nog erger dan Parijs en Amsterdam.

Old road
De volgende opdracht is om naar het gegeven coördinaat te rijden via de “OLD ROAD”. Een opdracht, wat later blijkt, nogal wat commotie over ontstaat. Het is belangrijk vooral deze oude route te rijden. De helft van het team kiest toch voor de snelweg omdat hun navigatie hen deze kant op stuurt. Enfin, het was wederom een prachtige route door de binnenlanden van Griekenland! Spannend werd het helemaal voor het team Rabogirls toen we plots staande werden gehouden door drie politie agenten met bivak mutsen op en een pistool op ons gericht. Ze kwamen naar onze auto gelopen. Na wat uitleg van onze kant, iets met charity, twenty teams, waiting for us… mochten we na uitleg wat we allemaal in de auto hadden toch onze weg vervolgen… met als nabrander vanuit de politie: ‘Nice car’ J ….Kostte ons natuurlijk weer 5 minuten van het klassement maar we waren al lang blij dat we mochten gaan!

Tijdzone
Het valt de dames zwaar dat we hier in Griekenland in een andere tijdzone zitten… tjonge, wat een geklooi met de navigaties die nog op Europese (lees Nederlandse) tijd staan… haha … dat geeft soms hilarische momenten… maar het kwartje valt vandaag redelijk snel, dus dat probleem ook weer opgelost!

Athene
Het laatste coördinaat leidt ons naar Athene stad. Kon je nog niet zo goed rijden, dan leer je dat hier wel… haha… we hebben ons ook hier weer bescheurd van het lachen, wat een rijstijl. Esther stuurde de auto foutloos de stad in en met vier paar ogen hebben we het verkeer en de verkeerslichten geprobeerd te volgen… wat een uitdaging!
Wat een prachtige stad en fantastisch hotel (Royal Olympic) heeft de organisatie voor ons uitgekozen. We kijken vanuit de kamer en vanuit het restaurant op de zevende verdieping op de Acropolis. Adembenemend mooi! En het beste nieuws van de dag is toch wel dat we hier twee dagen blijven.
We mogen rond 21 uur aan tafel, en ook dat is fantastisch, we eten en drinken volop en er is veel leuk contact. Inmiddels gaat het lichtje uit… we gaan lekker slapen. Morgen hebben we een rustdag in Athene, wij kijken er naar uit!

Van start
We hebben een heerlijke nacht achter de rug in het Ferrari Hotel in Maranello. Na een nacht doorhalen in de auto was de luxe van een bed meer als genoeg om weer helemaal opgeladen aan de dag te beginnen. En de dag begint vroeg. Wekker om kwart over vier gezet, want om vijf uur moesten we uitgecheckt aan het ontbijt verschijnen. Klaar om te puzzelen naar het eerste coördinaat, samen met American Power en de laptop hebben we snel de oplossing gevonden om kwart voor zes vertrekt de eerste auto, in omgekeerde volgorde van het klassement. De snelste auto’s achteraan zodat we (hopelijk….) tegelijkertijd ergens aankomen… voor een boottochtje?

Nog even blazen voor vertrek (dagelijks ritueel) en we haasten ons naar de auto, want iedere dag moeten TomTom, Garmin, Ipad, Audi navigatie, GoPro, Droam en alle bijbehorende bedrading worden aangesloten. Helaas lukt ons dit nog niet helemaal soepeltjes….. Kort na vertrek hebben we alweer ruzie met de Droam…. , wederom lukt het ons met het knopje “OK” het apparaat aan te zetten. Het eerste coördinaat brengt ons richting Napoli….. de navigatie geeft aan dat het coördinaat buiten het gedefinieerde gebied ligt, we kijken elkaar aan…. en zetten dan toch maar koers naar het coördinaat en dat betekent de snelweg af terwijl alle andere team rechtdoor rijden óp de snelweg…….
We rijden via Florence, Rome richting Napels. Op route 1 zijn meerdere wegen te nemen en we moeten gokken. Gelukkig blijkt later kiezen we de juiste route. Garmin redt ons met de splinternieuwe update (dank Autobedrijf Anca!) en voor ons is de nieuwe route dus wel zichtbaar.

Lekke band?
Route 3 wordt gereden op basis van gemiddelde snelheid. Daarmee moet je de eindtijd bepalen. Afstand is natuurlijk vast gegeven. Deze is 166km. Gemiddelde snelheid moet worden gereden met 108km/uur. Dat is dus 1,53 uur. Dat even omrekenen naar minuten. Maal 60 dus, geeft je een reistijd van 92 minuten. Tel je bij de starttijd op en je weet je aankomsttijd. Kunnen jullie het volgen???? Appeltje eitje voor ons……. Nul strafpunten!
Bij de start van deze etappe krijgen we van de organisatie een vragenlijst met 20 vragen over Italië. We maken een foto en sturen het naar onze 150 familieleden, vrienden en collega’s die fungeren als backoffice (thanks!). Ineens piept het autosysteem en geeft bandenspanningsverlies aan… oh nee.. niet weer. Gelukkig hebben we VIP service onderweg vanuit team Brink Power Hoveniers. Zij bieden ons aan voor hen te gaan rijden zodat bij een evt echte lekke band, zij ons zullen helpen. Dank Wilco en Erik!

Asjemenou!
Wat hebben we weer gelachen. Banden team Frank en Manuel (een van de serviceteams) stonden bij het volgende coördinaat de rijders op te wachten. Esther was chauffeur op dat moment en parkeerde de auto bij het tankstation, de volgende stop. Dat is altijd een bijzonder hectisch moment. Je moet bellen met de backoffice, auto uitzetten, coördinaten en evt. andere instructies in ontvangst nemen, coördinaten omrekenen via de IPhone, ze vervolgens in drie navigaties zetten, plassen, tanken, koffie drinken, ideale rijtijden berekenen, evt. wisselen van chauffeur, kortom even stress omdat je daar maar max 5 of 10 minuten voor krijgt… Ilse als co driver dus druk met alle bovenstaande dingen. Esther stapt uit en legt Frank en Manuel uit welke bandenspanningsmelding we kregen. Ilse gaat stug door met haar lijstje afwerken. De auto wordt naar de luchtmachine gereden , verderop het terrein… de auto wordt daar geparkeerd en Ilse wil Esther wat vragen… Ilse kijkt op, hahaha asjemenou … zit er al drie minuten iemand anders naast me die de auto heeft weggereden… Esther had de sleutels aan Frank gegeven en Ilse had het niet door … hilarisch momentje weer J. Ook Esther bleef verbaasd achter….. in gesprek met Manuel had Frank de auto weggereden naar de luchtmachine… achter een grote bus. Waar was de auto gebleven???

Even genieten en geen tijdritten
Vanuit Napels gaan we langs de kust van de Middellandse zee naar Salerno. De etappes zijn zo mooi dat de organisatie heeft besloten om deze route tijdneutraal te maken… we mogen genieten van de prachtige omgeving, foto’s maken, toerist uithangen en rustig cruisen over een stuk van de Mille Miglia. En dat is bij de RaboGirls niet tegen dovenmansoren gezegd…. We nemen onze tijd en binnen mum van tijd hangen we achteraan in het peloton……
Op ons gemak genieten we van de cactussen, de palmbomen, de vergezichten over de Middellandse Zee. We kijken en worden bekeken.

Rond half vier krijgen we een SMS-je van de organisatie….. helaas missen we die allebei…. Om 14.52 uur bellen we in en horen we dat we uiterlijk 14.45 uur hadden moeten vertrekken. Tja, dat halen we niet meer. Vervolgens kiezen we nog een verkeerde route en komen we ergens op een klinkerweggetje terecht waar we even helemaal door elkaar geschut werden, wederom een kwartier vertraging. Oeps, of we om 18.15 uur bij de boot willen zijn, een reis van 3,5 uur. Onderweg wordt de druk nog verder opgevoerd in de onderlinge app groepjes, gaan jullie het wel halen, die boot? Dusssss zit niks anders op dan die voet op dat gaspedaal te plaatsen en iets meer kracht te zetten dan anders J…. We halen veel tijd in onderweg. Wederom overigens een andere route dan de meeste andere rally rijders (Garmin versus Tom Tom rijders). Een prachtige route met veel sneeuw brengt ons uiteindelijk tijdig naar Brindisi, waar de boot op ons wacht.

Grimaldi lines ferry
Tijdens de rit al met het thuisfront ge-appt. Welke boten gaan er vanuit Brindisi? Griekenland of Albanië lijken het meest voor de hand liggend. Het wordt Griekenland. Een overtocht van bijna 16 uur. We rijden in kolonne de boot op, hebben veel bekijks, er wordt veel gefilmd en daarna stationeren wij ons in onze hut. Een mooie grote (4 pers!) hut, prima!
Daarna volgt het eten, wellicht dat ze daar de volgende keer iets meer hun best op kunnen doen, de keuze was zeer beperkt, we vonden het allemaal niet zo heel lekker. En daarna lekker de hut in, alhoewel lekker? Morgen vertellen we er alles over!