Esther ijsbeert wat af deze reis. Vannacht weer heel koud gehad…. Vroeg gaan we uit de veren, 5.30 om een uur later aan het ontbijt te zitten, uitgecheckt te zijn en ook de auto startklaar en ingepakt.  Over de auto gesproken, deze is nog nooit zo smerig geweest!

De dagwinnaars van gisteren (donderdag) worden bekend gemaakt, we zijn (weer) 5e geworden en staan ook nog 5e in het totaal klassement … We blijven vechten voor een top drie plek maar de concurrentie is moordend voorin het veld…..

Leuke anekdote tussendoor: naast de smartphones die we voornamelijk gebruiken op de on-board WiFi, hebben we een telefoon bij ons om te bellen, zo eentje met knopjes, zonder touch screen…. uit de prehistorie…… Voor Ilse een hele uitdaging om deze ontgrendeld te krijgen en hiermee te bellen, eind van de week begint ze het onder de knie te krijgen…

We vertrekken dit keer met de cameraman aan boord. Googlemaps geeft drie alternatieve routes aan. Wij kiezen voor de ‘middelste’ route, samen met de meeste teams, een prachtige route van ruim 3 uur. Zouden we vandaag wel of geen sneeuwkettingen gaan leggen? Een prachtig wit landschap zien we aan ons voorbij trekken. Super mooi!

De ontvangen vragen van deze dag worden weer met het thuisfront gedeeld via de groepsapps. Tevens krijgen we de vraag van het thuisfront of we wel uitkijken met verstekelingen….. Snel maken we een foto van onze ‘verstekeling’, met de mededeling dat deze ook nog kan schieten…. Foto’s wel te verstaan…..

De vorige avond is door de wedstrijdleiding aangegeven dat er elektronische flitspalen in de rit worden ingebouwd. Op deze manier willen ze het (te) hard rijden tegengaan en roepen de teams op om de lokale verkeersborden en snelheden te respecteren.

We gaan rustig op pad en de berekende ideale tijd in de eerst rit is makkelijk haalbaar. Tussendoor tanken we en lassen een sanitaire stop in. Na ongeveer drie uur komen we aan bij het eerste coördinaat, een tankstation. Ons gebruikelijke ritueel van coördinaten converteren, invoeren, ideale tijden berekenen en koffie halen wordt opgestart en de fotograaf stapt ook even uit om andere teams op de foto te zetten. Na een korte pauze vertrekken we voor etappe 2, een tijd neutrale rit die ons over de grens brengt.

Vlak voor de grens van Bulgarije naar Roemenië zien we nog een ongeluk gebeuren. Men stapt even uit en weer in en rijdt dan gewoon verder…

We zijn een paar kilometer verder als we beseffen dat we onze cameraman niet meer bij ons hebben, oepsie…. Gelukkig had de cameraman een andere lift voor weer een andere reportage.

We rijden de Roemeense grens over bij Giurgiu Ruse via een prachtige oude brug over de Donau. Bij het coördinaat net over de grens staan we ongemakkelijk op de weg, de parkeerplaatsen liggen vol met sneeuw en zijn niet te bereiken met de lage Audi. We worden echter gesommeerd door de politie om door te rijden, al snel hebben we Back office aan de lijn met de vraag waarom we de rusttijd van 5 minuten niet respecteren. Langzaam rijden we nog wat door, ondertussen alle systemen invoeren. Door de grensovergang werkt de WiFi even niet, tevens geven de Garmin en de Audi hele lange reistijden aan. We bellen team 1 en 2 die bij ons staan en mogen meerijden.  Tussen de Dodge Ram van American Power en de Audi RS5 van CP2 Fieldmarketing rijden we een fantastische route door Roemenië, met 90 km per uur over slechte wegen met gaten en ijsplaten. Onderweg krijgen we een foutmelding en gezamenlijk stoppen we om even te checken. Er lijkt niets aan de hand en we rijden snel weer verder. We genieten van prachtige landschappen, paard en wagen en mensen op straat, veel oudere mensen die zelfs tot hun badjas aan toe driedubbel aangekleed zijn. We mogen uren genieten van een indrukwekkende tocht. Een tocht deels ook met eenbaanswegen , soms haarspeldbochten en vooral heel veel vrachtverkeer.

Fotografie Robbert Maas

De twee teams begeleiden ons al de hele dag, dit wordt enorm gewaardeerd, maar levert natuurlijk ook geen winst op tov deze teams. We besluiten het laatste stuk slim te rijden en een andere route te kiezen. Wanneer we langs de rivier richting Sibiu rijden, geeft de Garmin een alternatieve route aan de andere kant van het water weer. Op het laatste moment besluiten we deze gok te wagen, Erik zie ons nog net in zijn spiegels verdwijnen. Wat een lol hebben we als we een paar kilometer weer het water oversteken en een paar auto’s voor ze de weg op komen….. Helaas zien de heren ons niet rijden.

We zettende rit verder tussen het vrachtverkeer en zien onze aankomsttijd oplopen, steeds verder boven de door ons ingeschatte eindtijd. We besluiten nog een gokje te wagen. De hoofdweg leidt het drukke vrachtverkeer namelijk nog de hele stad door voor we bij het hotel komen. We besluiten de hoofdweg te verlaten en via andere kant van de heuvel aan de andere kant de stad in te rijden. Het is glad, maar wel rustig. Het pakt goed uit dit keer.

We arriveren bij het Hilton hotel in Sibiu, Roemenië. Prachtig hotel waar we gezellig aan de bar wat drinken en later een buffet krijgen, s avonds hebben we lol met een aantal rijders uit de andere teams. Een gezellige boel!

We krijgen vlak voor het slapen gaan, zoals eigenlijk dagelijks weer eens de slappe lach. We hebben lol om niks en om van alles, in tijden niet zo gelachen, heerlijk. Rond middernacht vallen we in slaap. Om 3.30 u gaat de wekker weer……

Het was vroeg vanmorgen! De wekker ging om kwart over vier Griekse tijd, in Nederlands is dat een uur eerder. Douchen, tassen inpakken en, zoals de mannen van American Power dat al eerder in hun blog vermeldden, de vele koffers al in de auto zetten.
Bij het uitchecken komen we de mannen van CP2 Fieldmarketing tegen, we wensen ze succes bij het betreden van de garage. De blik op hun gezicht is onbetaalbaar!!!!!

Rond vijf uur gaan we nog één keer naar de zevende verdieping voor een ontbijt met uitzicht op de Acropolis, wat een fantastisch uitzicht! Marc en Peter komen ondertussen ook naar boven met een ‘verdachte’ grijns op hun gezicht. Oh oh wat kunnen we zo meteen verwachten….

We checken het coördinaat bij de wedstrijdleiding, deze is goed en dus mogen we vertrekken. Vertrek is vandaag in omgekeerde volgorde, met startnummer 18 vertrekken we als eerste.
We gaan op tijd naar de auto zodat we rustig alles kunnen installeren en eens zien wat de heren met de auto hebben uitgehaald. De post-its zitten inmiddels op onze auto…

De navigatie systemen worden ingesteld. We snappen alleen niet waarom er zulke grote verschillen tussen de eindtijden zitten….. Eerste blooper van de dag…. De instellingen van Googlemaps op de Ipad staan op lopen.

We vertrekken om half zes stipt richting het noordoosten, Athene slaapt nog dus we rijden vlotjes de stad uit. Op de snelweg is het zouthappen van de strooiwagens.

De eerste drie coördinaten brengen ons naar het noordoostelijke puntje van Griekenland. We rijden bijna gelijk op met Pascal en Michel van Team 15 Desperados. Rit vier is de blinde kaart. Voor ons appeltje eitje met Googlemaps ernaast. De rit is prachtig en avontuurlijk! We rijden offroad, over vuilnisbelten, door rivieren en modderbaden…. Ilse rijdt de verlaagde Audi A3 fantastisch door al deze hindernissen heen!!!! Aan het einde treffen we Manuel en Frank van de servicewagen. Juichend rijden we ze voorbij, ze hadden vooraf hun twijfels of we er door zouden komen…grote dank aan team Desperados, zij hebben ons bijgestaan met de gehele off road rit.

Na deze blinde kaart volgen twee korte etappes, we passeren namelijk de grens richting Bulgarije. Mooie tochten volgen en brengen ons uiteindelijk naar het Primoretz Grand hotel en Spa in Burgas. Wederom heeft de organisatie een fantastisch hotel weten te boeken. Aangezien we vooraan rijden en ook door hebben kunnen rijden is de organisatie nog niet ter plekke. Dat wordt ons onderweg netjes gemeld.

Zo n dag waarbij je om half vier opstaat, geeft je s middags echt een cup à soup gevoel… Het is dan ook Ilse die Esther vraagt om met een gemiddelde snelheid van 144 km per uur ‘even’ soep wil maken aan boord! De snelwegen in Bulgarije zijn prachtig, dus met een kwartiertje was de soep klaar. Het was heerlijk!

Na het belletje dat we als eerste zouden arriveren en uiteraard ook goed kijkend naar onze estimated time of arrival (én die van de andere teams), besluiten we dat we nog wel even een rondje MacDrive kunnen doen. Toch altijd weer even lekker.

Het hotel lijkt wel een paleis en we verdwalen in de kamer. Heerlijk. Het diner is rondweg fantastisch en we ontvangen weer een puzzel om de coördinaten voor de volgende ochtend te ontcijferen. We spreken af met de teams Desperados, American Power en CP2 Fieldmarketing dat we in onze kamer met behulp van de laptop met Microsoft Autoriute er een gezamenlijke puzzel van gaan maken. Weer zo’n hilarisch moment. We lachen wat af. Pascal van Desparados komt met zwarte handen onze kamer ingewandeld samen met Michel, hij was aan het klussen geweest aan zijn bus. Met z’n vieren puzzelen we door op zoek naar de juiste coördinaten. Als ze net weg zijn, komen Erik en Wilco binnen met heerlijke wijn … We kletsen gezellig en puzzelen ook nog even door tot we juiste code hebben…. Rond twaalf uur vallen we om van de slaap en gaan de heren weg, waarop vervolgens de heren van CP2 Fieldmarketing weer reageren (die lagen ernaast in een kamer verder)… Hahaha … Het leek wel een inloophuis, gezelligheid alom.

De overtocht
We zitten nog steeds op de boot… 16 uur mogen varen naar het mooie Patras. Rond 1230 uur mogen we van boord! Het was me het nachtje nog wel … de slappe lach krijgen allebei rond half vier s’ nachts… enerzijds door de kou, tjonge wat hadden we het koud in de hut en anderzijds omdat er elk kwartier een mevrouw het nodig vond om door de luidsprekers in het voor ons compleet niet verstaanbare Grieks iets te vertellen… de hele nacht door …. Om vervolgens rond half zes in slaap te vallen en om 8 uur weer wakker te worden. Tijd om te ontbijten… Wel een kleine tegenvaller, onze collega rally rijders zouden gezellig een drankje komen doen.. maar ze konden onze kamer niet vinden L…. Maar goed ook haha… een van ons had een geweldig charming huispak aan… niet om aan te zien natuurlijk!

Dagwinnaar
Na het ontbijt, vlak voor het aanmeren van de boot horen we het klassement van de dag ervoor (derde dag)… en wat blijkt, we worden gedeeld eerste. We delen onze plek met team Vlinderkind Luth – Tangenberg, ook gefeliciteerd! We worden in het zonnetje gezet en ontvangen een mooie beker! We zijn blij en werken hiermee nog steeds aan een top drie positie!

Goede doel
Graag vragen wij (nogmaals) aandacht voor Stichting Vlinderkind. Wij rijden deze rally voor het goede doel. Er rijden ouders en ook een opa mee van vlinderkinderen. Heftig om te horen hoe hun leven eruit ziet. Er is veel geld nodig voor onderzoek. Ontzettend gaaf om te zien hoeveel mensen al gedoneerd hebben. Ook heel gaaf om te zien is hoe wij gesteund worden via social media, soms gewoon niet bij te houden! Echt fantastisch. Echter, mogen we je vragen, heb jij nog niet gedoneerd, en kun je iets missen, zou je dan ajb wat willen overmaken op nummer

NL63RABO 0306 8101 15
 tnv E Lub/ I Heinsman / vlinderkind / mysteryroad. Namens Vlinderkind hartelijk dank!

Van boord
De coördinaten werden cryptisch uitgereikt en aan boord door ons uiteindelijk in de juiste volgorde gezet. Tegelijk krijgen we wederom foto opdrachten. Dankzij de grote hoeveelheid vrienden, familie en collega’s krijgen we alle juiste antwoorden door ge-appt. Heel erg fijn! We zijn er blij mee! We vertrekken bij de douane naast het schip, eerste locatie Kalamatras. Onderweg zien we grote vuilnisbelten, honden karkassen langs de weg, armoede, en het valt ons op dat alles op een gewone dinsdagmiddag uitgestorven lijkt. Alle winkels dicht en straten leeg …? De temperatuur hier is fijn, zo’n 10 graden. We zijn erg druk aan boord, drie navigaties bedienen die allemaal een andere kant op willen, foto herkenning onderweg, alle app’s , mails , facebook en twitter bijhouden, en daarnaast de Griekse rijstijl ‘ontwijken’… haha… tis nog erger dan Parijs en Amsterdam.

Old road
De volgende opdracht is om naar het gegeven coördinaat te rijden via de “OLD ROAD”. Een opdracht, wat later blijkt, nogal wat commotie over ontstaat. Het is belangrijk vooral deze oude route te rijden. De helft van het team kiest toch voor de snelweg omdat hun navigatie hen deze kant op stuurt. Enfin, het was wederom een prachtige route door de binnenlanden van Griekenland! Spannend werd het helemaal voor het team Rabogirls toen we plots staande werden gehouden door drie politie agenten met bivak mutsen op en een pistool op ons gericht. Ze kwamen naar onze auto gelopen. Na wat uitleg van onze kant, iets met charity, twenty teams, waiting for us… mochten we na uitleg wat we allemaal in de auto hadden toch onze weg vervolgen… met als nabrander vanuit de politie: ‘Nice car’ J ….Kostte ons natuurlijk weer 5 minuten van het klassement maar we waren al lang blij dat we mochten gaan!

Tijdzone
Het valt de dames zwaar dat we hier in Griekenland in een andere tijdzone zitten… tjonge, wat een geklooi met de navigaties die nog op Europese (lees Nederlandse) tijd staan… haha … dat geeft soms hilarische momenten… maar het kwartje valt vandaag redelijk snel, dus dat probleem ook weer opgelost!

Athene
Het laatste coördinaat leidt ons naar Athene stad. Kon je nog niet zo goed rijden, dan leer je dat hier wel… haha… we hebben ons ook hier weer bescheurd van het lachen, wat een rijstijl. Esther stuurde de auto foutloos de stad in en met vier paar ogen hebben we het verkeer en de verkeerslichten geprobeerd te volgen… wat een uitdaging!
Wat een prachtige stad en fantastisch hotel (Royal Olympic) heeft de organisatie voor ons uitgekozen. We kijken vanuit de kamer en vanuit het restaurant op de zevende verdieping op de Acropolis. Adembenemend mooi! En het beste nieuws van de dag is toch wel dat we hier twee dagen blijven.
We mogen rond 21 uur aan tafel, en ook dat is fantastisch, we eten en drinken volop en er is veel leuk contact. Inmiddels gaat het lichtje uit… we gaan lekker slapen. Morgen hebben we een rustdag in Athene, wij kijken er naar uit!