Vroeg dag in Umea, Zweden….. 6 uur op, 7 uur ontbijt, een heerlijk ontbijt. Ilse nog steeds hondsberoerd ondanks alle medicijnen en het geweldige bed in dit prachtige hotel. Want wat is dit een prachtig gebouw met waanzinnig mooie kamers.

We hebben overigens gister een vijfde plek behaald. Totaal klassement nog steeds 4 en we doen er alles aan om nog naar het podium te rijden, echter de concurrentie doet het ook heel goed.

We zitten nog heel ver van huis (2000 km van Lichtenvoorde), dus schatten we in dat we veel, heel veel kilometers gaan maken. We verzamelen in de parkeergarage van het hotel en krijgen weer onze opdrachten om tot coördinaten te komen. Vijf stellingen en we moeten aangeven hoeveel er juist zijn. Aangezien we in de parkeergarage maar heel beperkt Wifi hebben, lopen Marc en Esther naar de ingang van de parkeergarage. Na wat gegoogeld te hebben, zijn we bijna zeker….. Bijna is echter niet helemaal…. Rick van team 2 stelt voor als eerste te bellen. Hun klassement is het minst rooskleurig en hij wil het risico lopen voor ons. We zijn hem dankbaar, het antwoord was niet juist. Marc van team 10 en wij bellen naar de Back Office met het juiste antwoord. Het eerste coördinaat leidt ons naar Avesta, een rit van zo’n 600 kilometer in een kleine 7 uur. Dat kan niet anders dan veel over de snelweg zijn, dus we moeten ons een beetje wakker houden… Ilse rijdt het eerste stuk van zo’n  2,5 uur terwijl Esther het rekenwerk naar de ideale tijd voor haar rekening neemt. Wel grappig om te zien dat we ’s ochtends allebei steeds meer in een soort routine raken. Ilse trapt altijd letterlijk de dag af, terwijl Esther rustig wakker wordt achter de Excel tabellen…… Na 2,5 uur sturen geeft Ilse het stuur over aan Esther en begint met blog 6. We beseffen ons dat het morgen alweer voorbij is… Maar we besluiten volgend jaar hoe dan ook weer samen op pad te gaan, destination unknown yet….

De rit wordt over de snelweg vervolgd, kilometers rijden we langs de Zweedse kust naar het zuiden. De sneeuw verdwijnt steeds verder en we rijden op ‘gewoon’  asfalt zonder sneeuw en ijs. Jammer….. totdat we het binnenland indraaien, gelijk zijn de bomen weer wit en we rijden weer in een prachtig winter wonderlandschap.

Jullie hebben al eerder gelezen dat we een bakkie aan boord hebben, waarop we niet altijd even goed bereik hebben.… regelmatig verstaan we elkaar niet of horen wij alle moppen van de mannen, echter hebben zij het idee dat wij hen niet horen… Geeft wel hilariteit aan boord… We horen de mannen vandaag praten over navigatiesystemen die de weg kwijt zijn….. Gelukkig hebben wij spiksplinternieuwe navigatiesystemen aan boord, met dank aan onze sponsoren TomTom en Audi Centrum Amsterdam, onze weg loopt niet door het bos J. Of toch een heel klein beetje?????

Tegen half drie bereiken we Avesta en bellen we met Back Office voor het nieuwe coördinaat, dit is tevens het eind coördinaat voor deze 7^e dag. We overnachten in Lund, Zweden, ruim 700 kilometer verder. En wat doen we dan allemaal als we een nieuw coördinaat ontvangen????

Voor het berekenen van de ideale tijd en afstand moeten we de voorkeursroute van drie verschillende online systemen hebben en hier het gemiddelde van berekenen. De laptop gaat dus als eerste open. De afgelopen dagen hebben we in 95% van de gevallen TomTom gevolgd en dus wordt deze route vanuit de laptop naar het navigatiesysteem verzonden….. Waar zouden we zonder de Mifi van Droam……

Vervolgens gaan we kijken of er verschillen in de routes zitten en of we delen van de route eventueel via een andere route en/of navigatiesysteem moeten rijden. Om onderweg niet helemaal afhankelijk te zijn van de TomTom worden de routes ook ingevoerd op de Garmin en in het Audi navigatiesysteem. Deze systemen werken echter op coördinaten op graden in plaats van de decimalen en dus worden de coördinaten via een app ongevormd tot graden.

Als alles is ingevoerd gaan we kijken of de ETA’s (verwachte aankomsttijden) overeenkomen met de ideale aankomsttijden, kijken we of er geen elanden op de wegen staan en hoeveel tijd we kunnen koffie drinken J ( we krijgen namelijk een half uur pauzetijd per dag) …. Na al dat gereken in Excel begint de schoonmaakronde van de auto. Vandaag geen ijshakken uit de wielkasten, maar na zo’n 600 km op de Zweedse snelwegen kunnen we nauwelijks meer wat zien door de achter- en zijruiten. Die worden dus even gepoetst…. En daar is het ene team handiger in dan het andere, toch Rick? Marc?

En dan kunnen we weg! Al snel begint de schemer in te vallen en in het donker komen we wegwerkzaamheden van 21 km tegen, er lijkt geen einde aan te komen….. Als we eindelijk weer gas mogen geven, maakt de regen plaats voor sneeuw…. Terwijl er meerdere teams blijven doorrijden, besluiten wij samen met team 02 dat het tijd is om even wat te ontspannen en te eten. Rond 18u zitten we gezellig bij de McDonalds in Motala…. Een zaterdagavond rond etenstijd bij de McDonalds… geen kip te bekennen….

En dan de laatste 400 kilometers. Ilse houdt zich flink maar is echt goed ziek, Esther rijdt naar het eindstation. Onderweg nog één stop om te tanken, diesel voor de auto en koffie voor de rijders. En dan snel weer de snelweg op, volgens Back Office té snel…. Terwijl onze navigaties GPS snelheid van 123 kilometer aangeven rijden we volgens Back Office 129 km per uur…. Helaas, de gele kaart is binnen….

Gelukkig hadden we vandaag ook genoeg lol met de Back Office. We hadden ze ’s ochtends al verrast door een taart te laten bezorgen als dank voor de goede organisatie en de steun aan het begin van de week!!!!!! Daarnaast hadden alle teams vandaag als extra opdracht om raadsels naar de back office te versturen. Hebben ze daar ook wat te doen 😉 . Gelukkig hebben wij een super hulplijn, dus al snel was Esther de raadsel van de hulplijn aan het doorsturen naar de back office en visa versa….. soort van doorgeefluik…

Ongeveer een uur voor het einde gaan we opnieuw rekenen, we komen kilometers tekort maar hebben maar weinig extra tijd over. Dan maar even een stukje heen en weer op de snelweg… Dus nee, trouwe volgers, we zijn soms niet de weg kwijt maar rijden bewust de andere kant op… Daarna richting hotel en daar maken we de laatste blokjes rond het hotel voor de laatste kilometers. Tegen elf uur zetten we de auto stil en duikt Ilse haar bed in…. Ziek ziek ziek…. Esther schuift nog aan voor het diner. Een lange dag met veel kilometers, morgen alweer naar huis….

Vanmorgen begon vroeg, wel heel erg vroeg…. Om 5.11 om precies te zijn… De koelkast begon een eigen leven te leiden, wat een lawaai…. Ilse sliep lekker door, maar Esther zat rechtop in bed….Om half zeven ging de wekker, dan maar echt opstaan, half 8 eten en vanaf 8 uur de eerste activiteit in het programma van Expeditie Noordkaap, op de hoovercraft het bevroren meer over. Superleuk om even heerlijk over het meer te stuiven. Aan de overkant nog een paar rendieren gespot en gelijk hield de hoovercraft ermee op, technische problemen. Gelukkig was de bestuurder vroeger bij de scouts geweest want met zijn padvindersmes dook hij onder het dashboard en even later vlogen we weer over het meer heen.

Na de hoovercraft tocht snelden Ilse en ik weer naar het huisje. De dikke skibroeken en Sorel’s mochten weer uit en we trokken snel even wat gemakkelijks aan voor in de auto. De organisatie had ons een relaxte dag belooft, een korte dag want rond 6 uur zouden we gegeten en al in de bus naar de volgende activiteit zitten. De auto werd weer ingepakt en eventjes gelucht, na de monsteretappe van dag 1 en 2 merk je toch wel dat er in de auto wordt gewoond. De ijsbrokken werden nog even vakkundig met een stok achter de wielen weggeslagen en we waren klaar voor vertrek: We bellen in om 9u12 en de game is on, we hebben er win in!!! Ook na dag 2 staan we namelijk nog steeds op de nummer 1 positie!!!!

Aan het einde van het bospad wat naar het vakantiepark leidde, stoppen we even om de route uit te zetten. Voor het eerst deze rally is de ideale afstand volgens ons niet met de Tom Tom te rijden, deze maakt namelijk de lus naar Rovaniemi en komt hierdoor ruim boven de beoogde aantal kilometers. Het Garmin navigatiesysteem wordt deze rally voor het eerst als geheime wapen ingezet, samen met Googlemaps.

We rijden gelijk op met team 2 en 10. Extra investering dit jaar is bij ons het bakkie, en die is zijn geld dubbel en dwars waard.Wat hebben we een lol met z’n allen. Leuk extraatje is dat wij waarschijnlijk een speciale versie hebben (of gewoon niet zo handig zijn met de versterker), de mannen horen ons niet maar wij hen wel hahahaha…. Hele verhalen en vooral heel lief dat ze zich zo’n zorgen maken over ons als wij besluiten om wederom weer eens een andere route te nemen. Maar de vriendschap blijkt toch wel fragiel want in dezelfde zin horen we ze zeggen dat ze ons niet uit de sneeuw komen halen mochten wij ons vastrijden…. Daar moest natuurlijk een geintje mee uitgehaald worden, sorry Marc en Erik…. Dat we jullie een paar minuten in de waan hebben gelaten van het feit dat we inderdaad onszelf hadden vastgereden.

De eerste kilometers rijden we samen op en de beoogde ideale tijd lijkt krap te worden. Wij rijden  dus ook door als de grote 4×4 brandstofslurpers van team 2 en 10 moeten tanken. Hierdoor rijden we voorop en zetten wij de route uit. Bij Kittala volgen wij de route van de Garmin en gaan links. Even later draaien de andere twee teams rechtsaf. We bellen nog even en horen de mannen vervolgens over het bakkie verder praten. Ze uiten hun zorgen over de kwaliteit van de weg die wij hebben gekozen. Is die wel open? Kan je wel goed rijden daar? Blijven we wel op de weg? Zetten we onze nummer 1 positie niet op het spel?…. Vol goede moed rijden wij de gekozen route op en denken stiekem even terug aan Italië vorig jaar. We hebben gegokt en daar verloren… alhoewel… het was toen wel de mooiste route van de rally. We gaan de gok vandaag opnieuw aan… spannend!!!!

De route begint met een goed berijdbare weg en aangezien de gekozen route ’te weinig’ kilometers heeft om de ideale afstand te rijden, besluiten we om een stukje heen en weer te rijden op deze weg om wat kilometers te scoren. Via een klein stadje gaan we richting het binnenland. @Ilse, volgende keer graag rechts van het paaltje langs bij een kruispunt ;-). Vervolgens gaan we de binnenwegen op en die zijn echt prachtig!!!!! Prachtige ijs- en sneeuw wegen in een wit landschap, we rijden er beiden weer met gemak en veel plezier overheen. We wanen ons alleen op de wereld en genieten van uitzicht, het rijden en het landschap.

Tijdens het rijden wordt er ook druk gerekend. De ideale tijden van dagetappe 1 en 2 zijn binnen en dus worden onze berekeningstabellen gedubbelcheckt. We besluiten wat kleine aanpassingen door te voeren zodat we nog beter de ideale tijd kunnen berekenen, ieder punt is belangrijk!

Bij het omspringen van de lokale tijd naar Finse tijd (oftewel een uur later) zien we dat we dus toch tijd genoeg hebben. We zetten de auto op automatische piloot en genieten van de ondergaande zon op de witte Finse vlaktes.

Ruim op tijd komen we aan bij het coördinaat en besluiten nog even te tanken, rustig te wachten en op het juiste moment in te bellen met de back office. Helaas was er sprake van wat miscommunicatie waardoor er dus toch nog een extra route gereden moest worden. We hadden even stressssssssss, hier hadden we geen rekening mee gehouden, onze pauzetijd van 30min hadden we namelijk in de eerste subetappe verrekend. Punt bij paaltje valt ook de Wifi en de telefoon nog uit. Dan maar weer terug naar de Garmin en op hoop van zegen.

Met het verzoek van de organisatie om door te rijden, rijden wij richting Noorwegen. De weg wordt glad en het weer wordt slechter. Al snel krijgen we telefoon van team 2 dat team 10 naast de weg staat en dat het glad is. We passen onze snelheid aan en bellen met de back office……Gelukkig gaat er een bericht uit naar alle teams om voorzichtig te rijden en de activiteit is verzet naar 20 uur.

Dat helpt ons helaas nog altijd niet in het rijden van de ideale tijd. Aangezien we al onze reserve tijd en kilometers al in de eerste subetappe hadden gestoken, moesten we doorrijden. Zonder te wisselen rijdt Ilse verder.Top gereden meid! Ondanks de rijkunsten komen we toch niet op tijd aan, helaas…. dat zijn dure punten.

Laatste uitdaging van de dag is de helling naar het hotel. We komen net niet boven en dus worden de sneeuwkettingen ook maar even uit de kofferbank gepakt. Hebben we dat ook nog eens gedaan. 🙂

Koffers kunnen net het huisje in worden gesjouwd vooralsnog we ons weer moeten melden. Met de bus vertrekken we naar de volgende activiteit; sneeuwscooteren, noorderlicht safari en king crab eten. Wat een feest. Het sneeuwscooter rijden was op zich al leuk, maar ook het noorderlicht hebben we mogen aanschouwen. Wat een prachtige ervaring! De avond wordt afgesloten met kingcrab in een traditionele tipi. Op de terugweg rijden we nog even langs de Russische grens om een foto te maken.

Inmiddels loopt het bijna tegen middernacht en  zijn we moe. Yvo – onze vlogger zit op het filmmateriaal te wachten dus we hebben nog wel wat werk.

2.30 uur…..zzzzzzzz…..welterusten allemaal!

We komen er weer helemaal in. Het intoetsen van alle apparatuur levert Ilse nog steeds wel wat grijze haren op, echter het gaat al weer bijna vanzelf.

We liggen om 7 uur voor de deur bij McDonalds. Even een ontbijtje doen en dan weer op pad voor een lange dag. De McEgg muffins en pancakes smaken heerlijk.

Helaas horen we maandagochtend ook dat Esthers oma om 9:50 uur vredig is ingeslapen. Wat een verdrietig bericht. Gelukkig wordt de uitvaart maandag, zodat Esther niet terug hoeft en maandag zelf afscheid kan nemen. We lachen en we huilen samen om de mooie en verdrietige dingen des levens.

Vlak na dit nieuws worden we opgevrolijkt met rendieren op de weg. Precies voor onze auto. Prachtig om te zien. Toch even een geluksmomentje deze ochtend.

Gedurende de dag wordt bekend dat we als Ladies team de dag winnaar zijn van dag 1! Wat zijn we trots.

We rijden een prachtige route door Zweden. Coördinaten brengen ons naar het Östersund Airport. En vanaf daar krijgen we een hele lange route die ons naar Lulea brengt, waar we een late aankomst kennen. Wat een fantastische route! We hebben genoten. Een beetje spannend was het wel, we hebben de auto goed leren kennen op ijs en sneeuw, aan het eind van de dag raasde we dan ook weer als vanouds hard over het ijs, achter de stoere mannen van team 2 aan. Brink Hoveniers.

We eten gezamenlijk, krijgen onze aanwijzing voor het coördinaat van dinsdag, welke we direct in de groepsapp zetten. Binnen een paar minuten werd de aangereikte morse taal voor ons omgezet naar coördinaten, waarvoor dank, lieve mensen van de backoffice in Nederland.

Esther vond het nog niet spannend genoeg en besloot hard te vallen voor ons huisje in Zweden vanavond. Gelukkig niks echt stuk maar wel last van hoofdpijn en een dikke muis van de hand. Hopelijk trekt dat wat weg.

Ook zijn we buiten nog gaan kijken naar mogelijk noorderlicht, maar helaas nauwelijks zichtbaar.

Vandaag was een dag met een lach en een traan. Het was goed zo. Vanavond erg gelachen met de beelden van lescam…. Wat blijft het toch raar om jezelf terug te zien, we moeten nog wel aan de performance van onszelf werken haha ….. ( geen kauwgom tijdens opnames, niet hangen in de beugels boven je hoofd in de auto Ilse 😉 …..)